Alicja w krainie zombi - recenzja

Jeśli liczyliście na to, że książka Geny Showalter przedstawi nową inkarnację bajkowej Alicji, to możecie być wyjątkowo rozczarowani. Bo z oryginałem zgadza się tylko imię głównej bohaterki i tajemniczy biały królik. Jeśli jednak nie daliście się zwieść tytułowi i oczekiwaliście przyjemnego czytadełka na jesienny wieczór, to „Alicja w krainie zombi” Geny Showalter nada się do tego idealnie. Alicja nie odwiedza krainy czarów, ale odkrywa dodatkową rzeczywistość, w której rozpanoszyły się nieumarli. Przy okazji poznaje kilku niegrzecznych chłopców, zakochuje się, i jak każda porządna nastolatka, wymyka się w nocy z domu. Mamy do czynienia z podręcznikowym przykładem paranormalnego romansu, który przypadnie do gustu głównie damskiej części czytelników.

Zombie Striptizerki

Powód dla którego zdecydowałam się obejrzeć ten film na zawsze pozostanie dla mnie tajemnicą. W poszukiwaniu filmu o zombiakach po prostu natknęłam się na to cudeńko i niczym stwór całkowicie bezmózgi stwierdziłam, że i tak nie mam ochoty na coś bardziej ambitnego, więc dlaczego by nie. I tak „Zombie Striptizerki” na półtorej zagościły na moim ekranie. Nie był to czas stracony, ale można byłoby go lepiej wykorzystać. Prawdopodobnie, na ocenę i mój odbiór tego fantazyjnego dzieła, duży wpływ miał fakt, że jestem kobietą. Bo gdyby przyszło ten film oglądnąć mężczyźnie, myślę, że odbiór byłby zupełnie inny. Bo głównymi bohaterami „Zombie Striptizerek” nie są zombie, nie są nawet striptizerki, ale są nimi … cycki.

Dlaczego serial „Zombieland” to pomyłka?

Zbierałam się do tego długo, bo sam pomysł stworzenia serialu na podstawie filmu, wydawał się naciągany. Ostatnio miałam jednak chwilę wolnego czasu i przeglądając różne filmowe dzieła o zombiakach, natknęłam się na pilot „Zombielandu”, czyli serialu który zanotował jedno z najgorszych otwarć w historii telewizyjnych telenowel. Było na tyle koszmarne, że nie wyemitowano nawet drugiego odcinka. Wiedziona ciekawością i jakąś dziwną potrzebą poznania okropieństw nieumarłego świata, włączyłam ten nieszczęsny odcinek. I powiem szczerze, od pierwszych minut stwierdziłam, że nie był to najlepszy pomysł. Ale wytrwale doczekałam końca odcinka, tak żeby móc podzielić się z moją ulubioną hordą zombiaków, przemyśleniami na temat, dlaczego ten serial nie miał i dalej nie ma prawa bytu.

Zombiefilia - recenzja

Recenzowanie zbioru opowiadań jest zawsze o wiele trudniejsze niż recenzowanie powieści. W tej drugiej oceniana jest całość, opowiedziana historia i sposób, w jaki autor ją przedstawił. W zbiorze jest wiele historii, wielu bohaterów, a w przypadku „Zombiefilii” wielu autorów. I chociaż nie wszystkie opowiadania przypadły mi do gustu, to każda z opowiedzianych w książce historii jest na swój sposób wyjątkowa. Wszystkie, nawet te najkrótsze zasługiwałyby na osobny post, jednak byłoby to trochę nużące i myślę, że ponad moje siły, dlatego postaram się swoje zdanie na temat większości z nich zawrzeć właśnie teraz.

Po pierwsze pomysłodawcom „Zombiefilii” należą się brawa, ukłony i może nawet pomnik (bo przecież w Polandzie kochamy pomniki!). Po raz pierwszy polskiemu czytelnikowi dano możliwość poznania naszego własnego, nadwiślańskiego postrzegania umarlaków. Chociaż faktycznie, część opowiadań, jak chociażby inspirowane filmami „Die Hard” Magdaleny Marii Kałużyńskiej, aż kipi od żywych trupów rodem z amerykańskiego mózgu, ale i tak „Zombiefilia” jest fenomenem wśród książek i być może otworzy drzwi do polskiego przemysłu zombicznego, bo co tu dużo mówić – część opowiadań wykreowana została tak, że powinien na ich podstawie powstać co najmniej film, albo serial.

In the flesh - Odcinek 3

Już na samym początku negatywnie nastawiłam się do ostatniego odcinka „In the Flesh”. W ciągu trzech części nie można przecież opowiedzieć pełnej historii, zwłaszcza z taką ilością wątków, które zostały zbudowane w serii BBC. Niestety, chociaż starałam się podejść do sprawy krytycznie, to ostatni epizod historii Kierana Walkera okazał się najmocniejszym z dotychczas pokazanych odcinków, jest też najbardziej dynamiczny i, krótko mówiąc, najlepszy. Pozostawia też cień nadziei na to, że zobaczymy drugi sezon, na który ja już zacieram łapki.

In the Flesh - Odcinek 2.

Po obejrzeniu drugiego odcinka nowego serialu BBC - „In the flesh” zastanawiam się, jak to się stało, że nikt wcześniej nie wpadł na taki pomysł. Znane wszystkim bajkowe (no, może bardziej baśniowe) podejście do zombie, zostało brutalnie rzucone w kąt i zastąpione bolesnym realizmem. Apokalipsa zombie, która nastąpiła w serialowym świecie, nie jest nadzwyczajna, brutalna ani krwawa. Nietrudno nawet w nią uwierzyć czy też ją opisać. Ta apokalipsa jest zwykła. Prosta, w przeciwieństwie do sytuacji, z którymi muszą się teraz zmierzyć wszyscy ci, którzy przetrwali.

Wiecznie Żywy - recenzja

Świat, w którym rozgrywa się akcja „Wiecznie żywego” nie różni się bardzo od tego, który znamy z innych filmów o umarlakach. Panuje plaga zombie a ci, którzy przeżyli, chronią się w mieście otoczonym grubym murem. W porównaniu do innych obrazów z gatunku, w filmie tym zgoła inaczej przedstawia się same żywe trupy. Nie są one tak martwe jak się wydaje, ich mózgi wciąż pracują. I chociaż postaci nie pamiętają nic ze swojego życia, to posiadają własne przemyślenia.

Wśród zombie znajdujemy R –  chłopaka, którego można by uznać za zwykłego nastolatka, gdyby nie chód i trupio blada twarz.  Jedyne, co pamięta on ze swojego starego życia, to pierwsza litera imienia. R jest narratorem tej historii i z jego perspektywy poznajemy rozgrywające się zdarzenia. Chłopak mieszka w opuszczonym samolocie, zagraconym przez różne przedmioty – pocztówki, lalki przyniesione z polowań na ludzi. Jest także audiofilem – ze względu na jakość dźwięku muzyki słucha wyłącznie z winylowych płyt. Nie należy jednak do zbyt towarzyskich stworzeń, czasami tylko wymieni parę sylab ze swoim najlepszym przyjacielem, Marcusem.

Riley. Część 3.

Przed wami ostatnia część opowiadania Marka Tufo "Riley". 

- Heather zabieraj dzieci i zamknijcie się w łazience. Ja i Riley tu zostaniemy.

Niezbyt mi się podobała rola jaka przypadła mi w jego planie. Ale nigdy nie opuściłabym boku swojego przywódcy stada. Ta kocia pipa Łatka nie miała moich dylematów moralnych i od razu zwiała do sypialni ludzi. Ben-Ben wyczołgał się spod łóżka, z sierści na podkulonym ogonie kapała mu brązowa maź. 

- Ja też zostanę Rileeey. - zajęczał starając się być dzielnym.

Zyskał w moich oczach.

- O Chryste! Następny nadchodzi! - powiedział Alfa.

In The Flesh - Odcinek 1.

Ileż to znamy produkcji o tym, jak zombie stają się zombie, jak następuje zombie apokalipsa i jaką frajdę sprawiają rozbryzgane dookoła bebechy nieumarłych. I o ile wszelkie możliwości nadejścia takiego zdarzenia prawdopodobnie każdy z nas potrafiłby przewidzieć miliony razy, tak już tego, co będzie się działo potem – już niekoniecznie. Z reguły zostajemy porzuceni jakby w pół drogi od rozpoczęcia ery zombie do jej zakończenia. I chociaż trudno zaprzeczyć, że walki z umarlakami są wyjątkowo krwawe i interesujące, to jeżeli jednak chcielibyście zobaczyć, jak wygląda świat po zakończeniu panowania zombie, w którym ludzie – mimo wszystko – przetrwali, to najnowszy serial BBC „In The Flesh” całkiem dobrze tłumaczy, jak można wyleczyć zombizm.

Riley. Część 2.

Zapraszamy na drugą część opowiadania Marka Tufo!

- Cholera co się dzieje dziewczynko? To nie w twoim stylu. - powiedział i pogładził mnie po plecach.

Byłam mu wdzięczna za ten gest ale wciąż przepełniał mnie strach.

Ben-Ben nieustannie zawodził. - Riley, czy oni są już bliżej?

- Zamknij się! - krzyknęliśmy niemal jednocześnie ja i Charles.

- Co do cholery? - powiedział Alfa, kiedy tylko wyjrzał przez okno. - Cholerne gnojki.

Wyczułam, ze chce otworzyć drzwi i wydrzeć się na nich, ale nawet ludzie z ich fatalnym instynktem, potrafią wyczuć kiedy coś jest bardzo, ale to bardzo nie tak. No i wiedziałam, że potrafi liczyć przynajmniej do siedmiu jak ja, a jeden przeciw siedmiu to niezbyt fortunne szanse. Chyba, że byłyby to koty, wtedy jakiekolwiek proporcje nie mają znaczenia.

Riley. Część 1.

Premiera nowego, szóstego już "Cosia" nadciąga, tymczasem u nas prezentujemy opowiadanie Marka Tufo, które znalazło się w piątym numerze magazynu. 

Nazywam się Riley, a to jest moja opowieść.

Fakt, że jestem czterdziestokilową suką i mam na karku dopiero trzy wiosny nie powinien poddać w wątpliwość tego, że jestem twarda. Potrafię biec szybciej niż jakakolwiek osoba, którą znam. Moje ugryzienie może i nie złamało by krowiej nogi, ale ludzką już tak. Nawet jeżeli należałaby do umarlaka. Dwunogi nazywają podobnie mnie stworzenia 'Bulldogiem Amerykańskim'. Nie wiedzą, że serce mam po swoich wilczych przodkach. 

Superbohaterowie w wersji zombie? Czyli jednak można...

Zastanawialiście się kiedyś, czy super bohaterowie mogą zamienić się w zombie? Prawdopodobnie nie. Jednak ludzie z branży gier wideo zadali sobie takie pytanie i co więcej, postarali się uzyskać na nie odpowiedź.

Twórcy gry Injustice: Gods Among Us postanowili zamienić w zombie znane postacie z uniwersum DC. Do zamówień przedpremierowych wspomnianego produktu dodawany będzie bonus o nazwie Black Night, w którym poznamy zamienionych w żywe trupy ... super bohaterów!

Trzeba przyznać, że gra po takiej modyfikacji zapowiada się bardzo interesująco. Pozostaje jedynie zapytać czy popularni bohaterowie w pod postacią zombie zachowają swe moce? Albo czy zaniechają ratowania świata na rzecz siania apokalipsy? Tego gracze dowiedzą się już niebawem…

Michał

Jak pachnie zombie?

Zastanawialiście się kiedyś jak pachnie zombie? Mnie zapach zmarłego ciała jakoś szczególnie nie pociąga, ale najwyraźniej znalazło się paru śmiałków, którzy w przypływie miłości do "The Walking Dead" zapragnęło powłóczyć się po ulicach i trochę sobie pośmierdzieć. 

Jednak najciekawsze w tym wszystkim jest to, że tych kilku świrusów zdecydowało się też wypuścić linię perfum w wersji zombie. Amerykańska firma Demeter stworzyła mieszankę zapachów suszonych liści, grzybów, pleśni, mchów i ziemi i umieściła ją w buteleczce dla mężczyzn. Trocha inny, równie trupiaszcza woń znalazła się we flakonie dla Pań. W sumie dobrze jest mieć możliwość pachnienia jak zombie, bo jak w końcu nadejdzie apokalipsa (a ja wierzę, że się tego doczekam), to może taki zapach przekona żywe trupy, że jestem jedną z nich i będę mogła sobie bezkarnie szurać po ulicach Wrocławia i strzelać w ich cudowne martwe łebki. Z drugiej strony zastanawiam się jednak, czy w przypływie miłości do filmu "Ciepłe Ciała", nastolatki na całym świecie będą chciały pachnieć tak, jak ich nowy wymarzony ukochany. Rozbraja mnie wizja hordy śmierdzących gimnazjalistek, chwalących się swoimi nowymi perfumami. 

Ada

Jeszcze więcej nazistów zombie...

Dead Snow: War of the Dead – to tytuł kontynuacji Dead Snow, świetnego horroru komediowego z 2009. Powstający spod obfitych, norweskich śniegów zombie-naziści, ponownie dadzą się we znaki.

Fabuła ma opowiadać o jednej z osób, która już kiedyś przetrwała bliskie spotkanie z tak niecodziennym wrogiem. Teraz jednak zadanie będzie o wiele trudniejsze, bo naprzeciw stanie cała armia żywych trupów w nazistowskich mundurach. Na szczęście pomoże mu Zombie Squad - grupa specjalna, doświadczona w eksterminacji zombie.

Obraz wyreżyseruje Tommy Wirlkola. - Cieszę się, że mogę powrócić do świata nazistów zombie, gdyż jest on bliski mojemu sercu. Mamy scenariusz, którym jestem podekscytowany - mamy w nim większą, straszniejszą, śmieszniejszą, pełniejszą akcji historię niż w jedynce. Nie możemy doczekać się, gdy wypuścimy kolejną hordę nazistów zombie – mówi. 

Michał

Nazi Zombie Army

Dzięki studiu Rebellion dostaniemy kolejną grę z zombiakami w roli głównej. Rozgrywka ma być oparta na tym samym systemie co w Sniper Elite V2, czyli poprzedniej produkcji studia. Gracz wcieli się w snajpera wyborowego z czasów II Wojny Światowej i będzie musiał przedzierać się przez ruiny miast, pełnych zombie-nazistów, których w akcie desperacji przywołał sam Adolf Hitler!

Nazi Zombie Army prawdopodobnie będzie bliźniaczo podobne do Sniper Elite V2. Oznacza to, że dostaniemy dobry i wciągający produkt, w którym każde trafienie w przeciwnika daje ogromną ilość satysfakcji. Rozgrywka ma być nastawiona na kooperację czterech graczy, choć naturalnie będzie możliwość gry samodzielnej. Gra ukaże się tylko na komputery PC. 

Michał

Obsada serialu "Zombieland" już w komplecie

Znamy już wszystkich głównych bohaterów telewizyjnej wersji Zombieland. Do Tylera Rossa (Columbus) i Izabeli Vidovic (Little Rock) dołączyli Kirk Ward, który zagra Tallahassiee oraz Maiara Walsh jako Wichita.

Losy tej czwórki skrzyżują się w świecie ogarniętym zombie-apokalipsą i możemy być pewni, że podobnie jak miało to miejsce w kinowej wersji, żywe trupy będą bez szans. Scenarzyści pierwowzoru Zombieland, Rhett Reese i Paul Wernick mają trzymać pieczę nad serialem i są jego producentami wykonawczymi. Całość wyreżyseruje Eli Craig.

Filmowy Tallahassiee i serialowy Tallahassiee - który lepszy? 

A tak będzie wyglądała Wichita

Michał

Resident Evil: Marhawa Desire

Recenzja oparta jest na trzech pierwszych tomach mangi.

Resident Evil to marka, której nie trzeba przedstawiać. Każdy, kto lubuje się w komputerowej rozrywce i chodzących truposzach, musiał się natknąć na tę serię. Oczywiście od gier wszystko się zaczęło, a potem poszła lawina innych tworów sygnowanych nazwą RE (w oryginale Biohazard). Światło dzienne ujrzały filmy, animacje oraz komiksy. Jednym z nowszych projektów jest manga o podtytule Marhawa Desire i to właśnie ona wpadła mi ostatnio w ręce.

Znamy twarze serialowego Zombieland

Wiemy już kto wcieli się w Columbusa i Little Rock w serialowej wersji filmu Zombieland. Tego pierwszego zagra Tyler Ross, natomiast w roli młodszej siostry Wichity wystąpi Izabela Vidovic. Ciągle trwają poszukiwania odtwórców  pozostałej dwójki głównych bohaterów - Tallahassee oraz Wichity.

Aktorzy ci zagrają w pilocie serialu. Jeśli ten zostanie dobrze przyjęty, rozpocznie się jego dalsza produkcja i emisja. Czekamy zatem na dalsze informacje i trzymamy kciuki za powodzenie i dobrą jakość tego projektu. Przypomnijmy, że Zombieland to horror komediowy z 2009 roku, który tematykę żywych trupów traktował lekko i  humorystycznie.

Jak zapatrujecie się na tę dwójkę w "Zombielandzie" ?

Michał

Porcja nowości ze świata "The Walking Dead"

Wiadomo już więcej na temat kontynuacji trzeciego sezonu "Żywych trupów". W jednym z wywiadów Greg Nicotero, producent wykonawczy serialu, opowiedział o wydarzeniach, które będą miały miejsce w nadchodzących odcinkach.

- Miejsce walki wciąż się zmienia. Może dojść do kolejnego ataku na Woodbury. Piękne jest to, że nie jesteś na stałe związany z jedną lokacją, nawet pomimo tego, że duża część akcji rozgrywała się w Woodbury i więzieniu. Zarysowaliśmy konflikt pomiędzy Gubernatorem a Rickiem i będziemy to pokazywać w drugiej części sezonu – mówił Nicotero.

Bardzo prawdopodobne, że duży wpływ na dalsze losy ekipy Ricka będzie miała Andrea, która do tej pory poddawała się urokowi Gubernatora.

Na ten temat wspomniany producent wypowiada się następująco:
-  Andrea dopiero zaczyna otwierać oczy. Nie miała pojęcia, że Rick i inni wciąż żyją. Teraz dowiaduje się, że nie tylko żyją, ale jeden z jej przyjaciół został pojmany przez mężczyznę, z którym wiązało ją uczucie.

Dodatkowo producenci udostępnili kolejne trailery kontynuacji trzeciego sezonu Żywych trupów. Serial powraca na ekrany amerykańskich telewizorów 10 lutego.

Michał

Wataha, czyli polskie zombie

W 2011 roku niezależna grupa filmowa Whatever (obecnie Wataha Film) stworzyła krótkometrażowy film grozy. Trwająca pół godziny Wataha to jednocześnie praca dyplomowa studentów Warszawskiej Akademii Filmu i Telewizji: Wiktora i Marcina Kiełczykowskich, Jana Asendego, Agnieszki Badowskiej i Tomasza Śwideckiego. W rolach głównych występują m.in. były wokalista Dżemu Jacek Dewódzki czy znana z Galerianek Marta Łącka.

Czy zombie może być rasistą?

Kolejny skecz od Key & Peele przenosi nas w świat amerykańskich przedmieść opanowanych przez zombie. Teoretycznie to nic odkrywczego - aż do momentu, w którym żywe trupy okazują się być rasistami. 

Zombie unikające ludzi innego koloru skóry to zabawny sposób na wznowienie dyskusji o rasizmie, czy żenująca przesada? 

Jak myślicie?

Michał